مناجات با خدا
دل و یــــاد خــــدا الـحــمــدلله سـر و شـور دعــا الـحــمــدلله پس از عمری رفاقت با بدی ها مــن و یــاد خـــدا الــحــمــدلله به پایـم بند و زنجـیـر گنه بود شــدم نـاگـه رهــا الــحــمــدلله من و پرونده ای یکـسر تباهی نـشد چـون بر ملا الــحــمــدلله نـبـاشـم قـابـل ایـن مـیـهـمـانـی مـن و جـمـع شـما الــحــمــدلله ز درد مـعـصیت بـیـمـار بودم دل و دارالـشـفــاء الــحــمــدلله کسی در ظلمت این سینه گاهی مــرا مـی زد صـدا الـحــمـدلله از آن دل مـردگـیِ بـی هـویـت رسـیـدم تـا کـجــا الــحــمــدلله دلـم دنـبـال خود اینجا کـشانده نـگــاهــی آشــنــا الــحــمــدلله کجا دیدی که سلطانی نـشـیـند کــنــار یـک گــدا الــحــمــدلله سحرها بعد از این یاد تو هستم امــیــر هــل اتـی الــحــمــدلله یـقـیـن دارم شبی آیی سـراغـم گـل خـیــرالـنـسـاء الـحــمــدلله اگر نوشم ز صهـبـای شهادت شـوم بـهـرت فــدا الــحــمـدلله به دست خویش خاکم گر نمایی بـه صـحـن کـربـلا الــحـمـدلله |